Από της 1.1.2018 έχει τεθεί σε ισχύ ο φόρος διαμονής που θεσπίστηκε  με τις διατάξεις του άρθρου 53 του ν. 4389/2016.

Ο φόρος διαμονής επιβάλλεται ανά ημερήσια χρήση του δωματίου, σουίτας, διαμερίσματος ή ενιαίας κατοικίας :

α. Σε κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα της υποπερίπτωσης αα΄ της περίπτωσης α΄ της παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν 4276/2014, ως ακολούθως:

1-2 αστέρων……………..0,50 ευρώ

    3 αστέρων……………..1,50 ευρώ

    4 αστέρων……………..3,00 ευρώ

    5 αστέρων……………..4,00 ευρώ 

β. Σε ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα της υποπερίπτωσης γγ΄ της περίπτωσης  β΄ της παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν 4276/2014, ως ακολούθως:

1-2 κλειδιών……………. 0,25 ευρώ

    3 κλειδιών …………….0,50 ευρώ

    4 κλειδιών……………..1,00 ευρώ

 

Πιο συγκεκριμένα, ο φόρος διαμονής βαρύνει αποκλειστικά τον διαμένοντα στο ξενοδοχειακό κατάλυμα, διαμέρισμα ή δωμάτιο και επιβάλλεται μετά τη διαμονή του και πριν την αποχώρησή του από αυτό.

Επίσης, ο φόρος διαμονής επιβάλλεται με έκδοση ξεχωριστού παραστατικού και δεν επιβαρύνεται με Φ.Π.Α.. Ο φόρος εισπράττεται από την επιχείρηση και αποδίδεται από αυτήν στη Φορολογική Διοίκηση μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα από την είσπραξή του.

1. Το «ειδικό στοιχείο – απόδειξη είσπραξης φόρου διαμονής» περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον τα εξής στοιχεία:

  • ημερομηνία έκδοσης,
  • επωνυμία,
  • διεύθυνση και ΑΦΜ της εκδούσας επιχείρησης,
  • ονοματεπώνυμο διαμένοντα προς τον οποίο εκδίδεται,
  • ημερομηνίες που αφορά η διαμονή και
  • το συνολικό ποσό φόρου διαμονής καθώς και
  • τον αριθμό και την ημερομηνία του παραστατικού πώλησης (απόδειξη, τιμολόγιο) που εκδόθηκε για τη συγκεκριμένη παροχή υπηρεσιών.

2. Το «ειδικό στοιχείο – απόδειξη είσπραξης φόρου διαμονής» εκδίδεται προς τον διαμένοντα στο δωμάτιο ή διαμέρισμα ή, σε περίπτωση περισσότερων διαμενόντων στο ίδιο δωμάτιο ή διαμέρισμα, σε έναν εξ αυτών.

Το «ειδικό στοιχείο απόδειξη είσπραξης φόρου διαμονής» δύναται να εκδίδεται και συγκεντρωτικά, όταν ο φόρος διαμονής αφορά τη χρήση περισσότερων του ενός δωματίων ή διαμερισμάτων και το παραστατικό πώλησης (απόδειξη, τιμολόγιο) για τη συγκεκριμένη παροχή υπηρεσιών εκδίδεται για το σύνολο των δωματίων ή διαμερισμάτων προς έναν εκ των διαμενόντων ή προς τρίτο.

3. Το «ειδικό στοιχείο – απόδειξη είσπραξης φόρου διαμονής» δεν επιβαρύνεται με φόρο προστιθέμενης αξίας.

4. Ο φόρος διαμονής δεν επιβάλλεται σε περίπτωση δωρεάν παροχής υπηρεσιών διαμονής.

 

Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα η διαμονή επιβαρύνεται ήδη με τέλος παρεπιδημούντων (0,5% επί του μισθώματος κλίνης που καταβάλλεται στους Δήμους.

Ουσιαστικά, ο φόρος διαμονής και το τέλος παρεπιδημούντων έχει τον ίδιο στόχο, επιβαρύνουν την υπηρεσία διαμονής και μπορεί να εγείρουν και ζήτημα διπλής φορολόγησης (υπερφορολόγησης) του ίδιου υποκείμενου φόρου.

 

Τι ισχύει στις ανταγωνίστριες χώρες

  • Στην Τουρκία δεν υπάρχει τέτοιος φόρος.
  • Στην Ισπανία ο «τουριστικός φόρος» εφαρμόζεται από το Νοέμβριο του 2012, ανά άτομο και ανά διανυκτέρευση με μέγιστη διάρκεια χρέωσης 7 διανυκτερεύσεις. Το ύψος του κυμαίνεται από 0,45 ως 2,25 ευρώ ανά άτομο/ διανυκτέρευση. Εξαιρούνται οι επισκέπτες κάτω των 16 ετών.
  • Στην Ιταλία ο φόρος διαμονής ισχύει από το 2011, ανά άτομο/ διανυκτέρευση. Κυμαίνεται από 0,50 – 7 ευρώ (υπάρχουν ηλικιακές εξαιρέσεις που ποικίλουν από πόλη σε πόλη για ηλικίες 10 -18), με διαφοροποιήσεις ανά κατηγορία και εποχή.
  • Στην Κροατία ο σχετικός φόρος διαμονής ισχύει από το 2009 και κυμαίνεται από 0,25 – 1 ευρώ ανά άτομο (άνω των 18 ετών – για τα άτομα 12 -18 ετών έχει έκπτωση 50%) και ανά διανυκτέρευση, ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή του καταλύματος.